|
|
|
ด.ญ.พัชราภรณ์ ว่องไว “ก้อนหินที่มีค่า“ |
|
ด.ญ.พัชราภรณ์ ว่องไว หรือ นุ้ย เด็กหญิงตัวน้อย ๆ นักเรียนชั้น ป.6 จากโรงเรียนบ้านสองคอน ตำบลป่งขาม อำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร เธอเล่าให้เราฟังว่า เธอมีพี่น้องทั้งหมด 3 คน รวมทั้งตัวเธอด้วย พี่ชายคนโตอายุ 20 ปี เป็นโปลิโอตั้งแต่กำเนิด ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ พี่ชายคนรองอายุ 17 ปี เรียนแค่ชั้น ม.3 ก็ต้องจบการเรียนเพียงแค่นั้น เพื่อที่จะทำงานหารายได้เข้ามาจุนเจือครอบครัว โดยรับจ้างทั่วไปตามหมู่บ้าน ถ้าไม่มีงานในหมู่บ้าน ก็จะไปเก็บหินตามแม่น้ำโขงเพื่อนำมาชั่งขาย เพื่อเลี้ยงประทังชีวิต
|
พ่อแม่ของพวกเธอทิ้งพวกเธอ 3 พี่น้องไปตั้งแต่เธอยังเล็ก จะมีเพียงก็ปู่ย่าที่จะคอยพยายามมาช่วยดูแล แต่ก็ไม่สามารถที่จะช่วยได้มากนัก เธอก็ยังอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ กับพี่น้องของเธอ เธอจะมีหน้าที่ดูแลงานบ้านเกือบจะทั้งหมด ทั้งหุงข้าว ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน ซักรีดเสื้อผ้า และในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เธอก็จะออกไปช่วยพี่ชายคนรองของเธอหาเก็บหินมาขายซึ่งก็มีรายได้เพิ่มขึ้นมากกว่าที่จะให้พี่ชายของเธอไปหาเพียงคนเดียว ส่วนพี่ชายคนโตของเธอที่เป็นโปลิโอนั้นก็คอยช่วยดูแลงานบ้านเท่าที่พอจะทำได้ในช่วงที่เวลาที่เธอและพี่ชายคนรองไม่ได้อยู่ที่บ้าน
น้องนุ้ยชอบร้องเพลง คุณครูและเพื่อนๆมักที่ขอให้เธอร้องเพลงให้ฟัง ซึ่งเมื่อเราได้ลองให้เธอร้องให้เราฟังแล้วนั้น ก็ยอมรับได้ว่าเธอมีเสียงที่ร้องเพลงได้ดีอีกคนหนึ่ง แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการมากเท่าไรนัก เธอต้องการที่จะเรียนหนังสือในชั้นที่สูงขึ้นไปให้สูงที่สุด เพื่อทำความฝันของเธอให้เป็นจริงมากกว่าการร้องเพลง
และนี้คือสิ่งที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเล่าให้ฟัง ถึงชีวิตความเป็นจริงของเธอ และสิ่งที่เธอใฝ่ฝันไว้ แต่สิ่งที่เธอหวังไว้จะเป็นจริงมากน้อยเพียงใด ในอนาคตยังไม่มีใครทราบได้ แต่เธอหวังเพียงว่าจะมีใครหยิบยื่นโอกาสให้เธอในการเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้น เธอหวังเพียงแค่นั้น เพื่อสานฝันของเธอต่อไป |
|
|