ทุกๆเช้าแม่จะพาน้องปิ่นและพี่สาวไปโรงเรียนโดยรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง และจะอยู่ที่โรงเรียนเพื่อคอยดูแลช่วยเหลือเธอ เช่นพาเข้าห้องเรียน พาเข้าห้องน้ำ หรือป้อนข้าวในระหว่างพักเที่ยง เพราะน้องปิ่นยังเด็กเกินกว่าที่จะดูแลตัวเองได้ และโรงเรียนยังไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับเด็กพิการเช่นทางเดิน ทางลาด หรือห้องน้ำสำหรับคนพิการเป็นต้น

คุณครูบอกกับเราว่า “น้องปิ่นเป็นเด็กน่ารัก อารมณ์ดี ใจเย็น พูดเพราะ ร่าเริง ไม่งอแงกับคุณแม่ และเป็นที่รักของเพื่อนๆ และคุณครูทุกคนในโรงเรียน”

แม่ของน้องปิ่นเล่าให้เราฟังว่า “แม่ไม่เคยรู้สึกเหนื่อยที่ต้องดูแลน้อง อยากให้น้องได้เรียนหนังสือ อ่านออก เขียนได้และ มีสังคมเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ เขา โตขึ้นน้องจะได้มีอาชีพ ดูแลตัวเองได้”

น้องปิ่นมีความฝันอยากจะเป็นจิตรกร เพราะชอบเรียนวิชาศิลปะ และมีความสามารถทางด้านการวาดรูปเป็นพิเศษ จนเคยชนะการประกวด วาดรูปของเด็กพิการในระดับจังหวัดมาแล้ว นอกจากนี้เธอยังสนใจในวิชาคอมพิวเตอร์อย่างมาก และจะรู้สึกดีใจทุกครั้งที่ได้เรียนคอมพิวเตอร์

สำหรับในปีการศึกษา 2557 นี้ มีเด็กนักเรียนพิการอีกเป็นจำนวนมาก ที่สม้ครขอรับทุนการศึกษาเพื่อเรียนต่อในระดับชั้นต่างๆ แม้ร่างกายของพวกเขาอาจจะไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ แต่เด็กๆเหล่านี้ล้วนมีความสามารถ มีความฝัน และความมุ่งมั่นที่จะมีโอกาสได้รับการศึกษา ซึ่งการที่เด็กๆที่มีความพิการทางร่างกายเหล่านี้ ได้มีโอกาสเรียนหนังสือร่วมกับเด็กๆทั่วไปในโรงเรียนปกติ มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งในการส่งเสริมพัฒนาการทางร่างกาย และจิตใจ ทำให้เด็กๆได้ฝึกการช่วยเหลือตนเอง และที่สำคัญคือ มีความรู้และทักษะที่จำเป็นที่จะทำให้พวกเขาสามารถดูแลตนเอง และประกอบอาชีพได้โดยไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นภาระของสังคม
 

น้องปิ่นขณะเรียนวิชาศิลปะที่เธอชื่นชอบ


น้องปิ่นกับคุณแม่และพี่สาวที่คอยดูแลเธอ


น้องปิ่นและคุณแม่ขณะเข้าแถวเคารพธงชาติที่โรงเรียนในตอนเช้า